پرنده از باد مي هراسد
من از پرواز
تو اما
از پرنده شدن!
....................................................................................................
زن گفت : من نه ...تو آزرو كن!
مرد قاصدك راتوي مشتش جا داد و چشمهاش را بست : سياه...يه كلاغ ِ سياه !
زن اخم هاش توي هم رفت : واي ي ي...چه دلگير !!
مرد به تيغه ئ كوه چشم دوخت و به آفتاب كه آرام خودش را مي كشيد سينه ئ آسمان .
گفت : كبوتر ؟!
زن دست هايش را واكرد وگفت : من هم درخت ...
مرد تندي گفت : كه بيام رو شاخه هات ؟!
زن لبخند زد : اوهوم م م...
مرد دست هايش را جلوتر برد ٬ درست زير چانه ئ زن .
زن گفت : بوي شالي ميده دست هات !
مرد خنديد. زن گفت : شايدم بوي مترسك !!
مرد نخنديد . گفت : خوش به حال كلاغا !
زن شانه بالا انداخت . پلك هايش را روي هم گذاشت و نفسي عميق كشيد.
مرد انگشت به انگشت مشتش را كه باز كرد ٬ زن نفس اش را توي صورت قاصدك دميد : من...درخت...
تا چشم باز كند٬ مرد باقاصدك رفته بود و تنها چند پر سياه سياه توي هوا چرخ مي زد .
زن به خودش نگاه كرد و به دستهاش ؛ بوي شالي مي داد !!
می سم – مرداد ٨٨
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.